AGK EVP LİSELER

AD-SOYAD: Dilara Gülbağlar

SINIF: 9-E

NO: 9

YALNIZLIK

Bilmezler yalnız yaşamayanlar,

Nasıl korku verir sessizlik insana;

İnsan nasıl konuşur kendisiyle;

Nasıl koşar aynalara,

Bir cana hasret,

Bilmezler.

Orhan Veli Kanık

YAZMA KONUSU:Orhan Veli’nin “Yalnızlık “şiirindeki düşüncelerine katılıyor musunuz katılmıyor musunuz? Neden?

KONUŞULACAK ÇOK ŞEY SUSTUK

Yalnızlık, kişinin sahip olduğu kitap sayısıyla ölçülebilen, tercih edilmiş bir uzak durma faaliyetidir, diye okumuştum bir gönderide. Fazla hafife alınıyor bence insanlar tarafından. Hep aynı cümle: “Yalnızlık Allah’a mahsustur.” Eğer gerçekten böyle ise, insanlar onlara ihtiyacım olduğunda nerede? Bunu kendilerine sorduğumda ise hep aynı cevap: “Ben yanındayım, yalnız hissetme.”

Üzülerek söylüyorum ki, yalnızlık “git” deyince gidecek bir duygu değil, akan kana “dur” dediğinizde durur mu? Ağlamadan önce boğazınızda oluşan düğüm gibi bir şey yalnızlık. Göz yaşlarınızı serbest bıraksanız gidecek aslında, ama bırakamıyorsunuz.

En kötü kısmı ise insanlar yalnız insanların yalnızlığı kendileri seçtiğini düşünüyor, ‘’tercih edilmiş bir uzak durma faaliyeti’’ örneğindeki gibi. Doğru değil, bizi buna mecbur bırakıyorlar. İki yaşında düştüğümüzde “acıyor mu?” diye başımıza üşüşürdü herkes. Sürmedikleri ilaç kalmazdı yaramıza. Zaman geçtikçe umursamamaya başladılar. Belki de kalbimizdeki yaralara ilaç süremeyeceklerini fark ettiler, bilmiyorum. Umursamamaları mı daha kötü, bir şeyleri fark etmeleri mi, onu da bilmiyorum. Bildiğim bir şey söyleyeyim size, gecenin ikisinde yatağımda ağlıyorum ve sesimi duyan tek kişi benim. Anlayan tek kişi benim. Umursayan tek kişi benim. Herkesin bir gece iki ve öğlen iki kişiliği vardır ve insanların öğlen ikideki beni gece ikideki benle bir tutması gülünç geliyor. Ne kadar zavallılar…

Sorun bizde mi yoksa? Kitaplarında bir satır yer ettiğimiz insanlara kitap yazdığımız için mi yalnızız? Hani sorarlar ya, canın yandığında sevdiğine mi koşarsın sevenine mi diye, sevdiğimize koştuğumuz için yalnızızdır belki de. Sonuçta yalnızız, ve bizi anlamıyorlar. Anlayamazlar ki… Anlamayana yalnızlık anlatılmaz zaten, yalnızın cümleleri boşa harcanmamalı. Cümlelerini boşa harcarsa gece çöktüğünde kendisiyle nasıl konuşacak?

Binlerce cümle, on binlerce kelime daha yazabilirim aslında, fakat yalnızlığı anlatamam. Kısacası katılıyorum Orhan Veli'ye, çünkü "onların dünyası tozpembe, biz yalnızların ise göz altları mor."