9-E
Nasıl Olsa Geri Dönüyorum
Bugün fark ettiğim, kendim hakkındaki bir gerçekten bahsedeceğim. Kaçmak! Evet ilginç ama kaçmak.
Öğleden sonra yolda yürürken yanımda arkadaşım
bir şeyler anlatıyordu. Kendimi kırmızımsı renkler saçan güneşin merhametine
bırakmıştım. Rüzgar kulaklarımı üşütse de bana iyi davranıyordu. Ağaçların
dallarında savrulan yapraklarının mis kokusu adeta hayattan koparmıştı beni.
Ardından “ Dimi Şeniz?” diye bir ses geldi.”Hı?” diyebildim. “Ama sen beni hiç
dinlemiyorsun!” demişti arkadaşım. Aslında yanlıştı o hiçbir zaman doğanın
anlattıklarını duymamıştı…
Belki de farklı bir şeydi içimdeki. Bırakıp
gitmek istiyordum her şeyi. Herkesin duyduğunu değil de kimsenin duyamadığını
duymak heyecanlandırıyordu beni. Tabii bunu anlamak zordu, anlatmaksa
işkenceydi.
Size de oluyor mu bilmem? Bu kaçma
istediği? Kaçmak dediğim çok uzaklara kaçmak değil yanlış anlamayın. En
kolayından size bir örnek, yarın iki sınavım var, ikisine de çalışmadım ve bu
yazıyı yazmayı tercih ediyorum. Evet yine kaçıyorum…
Kolumdan tutanlara ise sinir olurum . İzin verin
arada, nasıl olsa geri dönüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder